De eigenaar van dit gastenboek heeft het toevoegen van berichten (tijdelijk) uitgeschakeld.
Bericht:

21:34 18-01-2006
pia
Wij hebben 2 fantastische adoptiekinderen! They make our day. Alleen is onze zoon "hechtingsgestoord". Hij gaat nu naar een type 8 school, zodoende is er wat meer (psychologische) "ruimte" voor zijn wekelijkse therapie. Onze zoon heeft al goede periodes gekend, waarbij het in ons gezin toch leefbaar werd. Wie heeft tips voor mij als moeder om geduldig, kordaat en toch mild te zijn. Ik doe er alles aan om mijn gezin in de juiste banen te houden, maar soms...is het toch zo moeilijk!
21:48 29-12-2005
Fallada
Hallo allemaal,

Ik heb een dochter, Ramona, pas 15 en preccies op haar verjaardag is ze bij mij weggelopen en ook niet meer terug gekomen. De laatste 3 jaar heeft ze ons het leven tot een hel gemaakt,constante ruzies,stelen,niet luisteren,liegen,alles verdraaien en mensen gebruiken voor haar doelen. Zelfs vaker met politie te doen gekregen.

Ze woont nu in Duitsland,bij haar vader.
Hij dacht,dat ik haar heb mishandelt en dat ze daardoor zo extreem werd. Mijn Ex-Man dacht zowieso, dat ik de boosdoener was.
Ik ben dit jaar gaan trouwen,met een lieve en goede man, die de kinderen totaal accepteerde en mijn dochters, 17 en 15, waren gek op hem. Maar Ramona vond het trouwen niets, wij hadden alleen nog stress thuis en zij was stikkend jalours.
Sinds 07-07-2005 is ze nu weg, in Duitsland gaat het nog slechter als bij mij (haar moeder).
Op school heeft ze moeite met de taal en alle lessen,ze heeft alleen onvoldoendes en ze is al twee keer in het ziekenhuis beland, omdat ze flauw viel en verkrampte handen kreeg. Ze dachten dat er iets met haar was, iets lichaamelijks. Ik zei al in Juli dat zij een hechtenisstoring heeft, en dit al vanaf klein kind.
Nu, na maanden komt de school en ook mijn Ex-Man erachter, dat ik toch niet zo ongelijk had.
Zij krijgt nu psychologische hulp, helaas mag ze bij haar vader bijna doen wat ze wil en begint daar ook de familie te vermoeien met haar gedrag en manieren.

Ik hou wel van mijn dochter, maar ze heeft ons zo veel pijn gedaan, zo veel kapot gemaakt, in ons gezin, dat ik ook blij ben dat ze weg is.
En juist zij, Ramona, plakte altijd extreem aan mij, liet mij geen lucht en had panische verlatingsangt.
Ik heb ze deze week even gezien,ook was het kort en grappig, ik mis het ECHTE gevoel van haar. Ze omhelsd iedereen, maar het is maar show, meer niet. Helaas!

Fallada
10:41 13-12-2005
elfira
Eikenstein is niks.. ik heb er zelf ook gezeten..wat een rotplek
22:51 07-12-2005
Mike
Hallo iedereen,

Ik ben iemand die vermoedelijk een hechtingsstoornis heeft. Ik ben nu 18 jaar. Ik was bij mijn geboorte verwaarloosd door mijn moeder en daarom is mijn vader van haar gescheiden. Hij hertrouwde en mijn stiefmoeder was ook al niet dol op me. Het was zo erg dat ik denk dat ze me liever dood zag. Gelukkig ben ik nu daar vanaf.
Een paar van de symptomen heb ik niet, zoals stelen en gemeen zijn tegen dieren enzovoort. Daarentegen voel ik me wel heel erg leeg. Ik vind het leven niet waard en wil daarom liever niet leven. Ik kan totaal niet tegen een afwijzing. Er wordt mij verteld dat ik met rhs niet geholpen kan worden, dus moet ik "gewoon" doorgaan met mijn leven. Er werd eerst gedacht dat ik depressief was, dus kreeg ik anti-depressiva. Maar daardoor kreeg ik juist zelfmoord gedachten. Ik vind dat de psychiatrie totaal niet goed bezig is.
09:56 06-12-2005
Wat Nu? vzw
Is U ook geïnteresseerd in de toestand in Vlaanderen?
11:43 05-12-2005
sandra
Hallo allemaal,

Ik ben een studente Orthopedagogiek aan de Hogeschool INHOLAND te Diemen. Op dit moment ben ik mij aan het oriënteren op een afstudeer onderzoek en mijn keuze is gevallen op het onderwerp hechtingsstoornis. Ik wil mijn onderzoek graag richten op de vraag of er protocollen/richtlijnen moeten zijn en/of komen voor hulpverleningsinstellingen die werken met jongeren met deze stoornis.

Een voorwaarde van school uit is dat ik moet laten zien dat dit een vraag is die speelt in de praktijk. Dus mijn vraag is eigenlijk, vinden jullie (als pedagogisch medewerker) dat hier vraag naar is in de praktijk? Is dit iets waar jullie tegenaan lopen? Als deze richtlijnen er zijn, wat gaat hier mis in? En als ze er niet zijn, is er vraag naar deze richtlijnen?

Ik hoop dat jullie mij verder kunnen helpen. Alle info is meegenomen!

Groeten,

Sandra
15:20 24-11-2005
roxanne
hey
ik ben roxanne timmers en ik ben 16 jaar 5 dec wordt ik 17 maar ik wilde ff zeggen dat ik ook ben weggelopen van huis en veel drugs heb gebruikt en ik heb vast gezeten in ''Eikenstein''
en ik ben er heel erg geholpen met dingen.
het is niet leuk om daar te zijn maar je moet je aan de regels houden en je 100 % inzetten anders kom je nooit waar je wilt zijn en ik ben waar ik wilde zijn thuis bij mijn pleegouder in alphen aan den rijn en ben heel erg blij dat ik therapie heb voor mijn gedrag en het drugsgebruik. nou mensen geef dit advies ook aan jullie kinderen die deze problemen hebben. ik heb echt veel mee gemaakt.
maar ik hoop gewoon ook voor andere jongelui dat ze er beter uit komen. doeiiiiii
xxxxxx roxanne timmers
17:15 15-11-2005
Wat Nu? vzw
De term "borderline" mag alleen maar gebruikt worden voor personen ouder dan 18 jaar. (DSM IV) Een kind van 8 jaar kan hechtingsstoornis hebben (of iets anders). Voor de kenmerken bij jonge kinderen zie http://www.hechtingsstoornis.org.
16:40 15-11-2005
anoniem
hoe herken je bij een kind van 8 jaar borderline?
12:56 03-11-2005
anoniem
hoe kan je het beste omgaan met borderliners? iemand in mijn naaste omgeving heeft het en ik zou graag weten of de omgeving iets kan doen om de aanvallen te verminderen
15:13 31-10-2005
Petra
Hallo al jaren hebben we gewisseld met betere tijden problemen met onze zoon
van de dokter naar de riagg en van daaruit weer naar de jeugdhulp verlening enz enz
in ieder geval zijn we al aan het tobben vanaf zijn tweede jaar.zelf ben ik van zijn vader gescheiden en later hertrouwd ,maar hij is ook nooit wat te kort gekomen wat liefde betreft
Het is zelfs zo dat we voor hem met vier personen op een lijn staan.Vorig jaar zou hij uit huis geplaatst worden(hij is inmiddels 16)omdat we er echt gek van werden,maar toen kwam de ommekeer,en het bleef ook tijden zo goed gaan,dat we uiteindelijk hebben besloten om er vanaf te zien.Maar nu bijna 1jaar later is hij erger dan hij ooit geweest is.Hij wil niet leren wil niet werken is te lui om op te staan we weten het gewoon echt niet meer.Hoe moet dit nu verder?
Weet iemand nog een oplossing?
05:23 28-10-2005
Lisa en Suzanne
Hallo,
Wij hebben een brandende vraag, wat is een boddaertcentrum?
En kunnen wij als psychiatrisch verpleegkundige daar werken?
22:31 27-10-2005
appeltje
Hallo fabienne ik wil je graag helpen.... ben zelf ook een tijdje uithuis geweest maar dan onterecht..
Groetjes,
Anoniem
22:06 27-10-2005
Joshephine
Ik ben ook geadopteerd, ondertussen ben ik 22 en woon op mezelf.
Ik ben goed terecht gekomen, en heb veel liefde van mijn adoptie ouders mee gekregen.
Toch is je adoptie een deel van je verleden, en raak je nooit kwijt.
Zo merk ik al van kleins af dat ik het erg moeilijk vind mensen te vertrouwen.
Ik kan ook erg fel reageren op lieve dingen van vreemde of bekende, ik stoot het af.
Ook dit zijn dingen die te maken hebben met me adoptie.
De angst om iemand te vertrouwen en weer te verliezen, liever ben ik op mezelf...
19:37 22-10-2005
Hadiah Gils
dank voor de diudelijke en zeer goed beschreven uitleg over hechtingsstoornis
Berichten: 121 t/m 135 van de 227.
Aantal pagina's: 16
Nieuwer6 7 8 [9] 10 11 12Ouder